Sajad Electricity Group

مطالب ضمیمه های بایت از روزنامه خراسان

مطالب ضمیمه های کلیک از روزنامه جام جم

مشاهده مطالب مربوط به آخرین فناوری های مدرن گوشی های تلفن همراه

--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

ویروس کامپیوتری ۴۰ ساله شد

باید با خوشحالی (و شاید اندوه) به ویروس کامپیوتری بگوییم: تولدت مبارک! بله، چهل سال از تولد اولین ویروس کامپیوتری می گذرد و هنوز اولین دشمن اطلاعات و امنیت سیستم های کامپیوتری با قدرت روزافزون به فعالیت های اش ادامه می دهد! پس به جای اینکه کیک تولدی به شکل اژدهای هفت سر برای اش آماده کنیم و یا با آتش دوزخ شمع های اش را روشن کنیم، به داستان خلقت و رشد اش در طول زمان می پردازیم و آرزو می کنیم که هیچ گاه ملاقات اش نکنیم.

شاید برای تان جالب باشد که بدانید اولین ویروس کامپیوتری چه بود. طبق شواهد، اولین ویروس کامپیوتری در سال ۱۹۷۱ میلادی با نام Creeper به معنی خزنده تولید شد. کریپر هنگامی که بر روی صفحه ماشین های آلوده شده پیام «من کریپرام، اگه می تونی منو بگیر» را به نمایش گذاشت، اثرات جانبی بسیار قابل توجهی داشت. این ویروس آغازگر نبرد دیجیتالی بود که ما هم اکنون در آن زندگی می کنیم: جایی که شرکت ها سخت تر و سخت تر تلاش می کنند تا سوراخ ها و رخنه های سیستم های عامل و برنامه های شان را ببندند. در مقابل خالقان کدهای مخرب هم بیشترین سعی شان را به کار می برند که به درون آنها نفوذ کرده و استثمارشان کنند.

اما متاسفانه این جنگ چیزی بیشتر از یک استثمار و بهره کشی ساده است. وقتی بدانید که تعداد ویروس های کامپیوتری از ۱۳۰۰ وروس در سال ۱۹۹۰ به بیش از ۲۰۰ میلیون عدد در سال ۲۰۱۱ رسیده است، چه احساسی به شما دست می دهد؟ و مهمتر اینکه همین طور که تعداد ویروس ها تغییر کرده، طبیعت آنها هم تغییر کرده و جهش یافته است.  ویروس های اولیه بسیار ساده و کم آزار بودند. هدف از تولید بیشتر آنها هم نشان دادن توانایی طراح شان بود. اما نمونه های امروزی با انواع مختلف اهداف مخرب و جنایت کارانه تولید می شوند.  هدف از آنها معمولا سرقت هویت و یا تولید شبکه های بات نت است.

اولین ویروسی که واقعا قابلیت بالقوه تجاری ویروس را آشکار کرد Melissa نام داشت که در سال ۱۹۹۹ منتشر شد. اولین ویروسی هم که برای تولید بات نت مورد استفاده قرار گرفت، به نام MyTob بود که در سال ۲۰۰۵ منتشر شد.

خب فکر می کنید این موجود در سالگرد تولد اش قرار است که کدام خاکریز امنیتی ماشین ها را فتح کند؟ بسیاری از افراد خبره و کارشناسان پیشبینی می کنند که میدان جنگ بعدی، تلفن های همراه هوشمند هستند!

ref:www.negahbaan.com
------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

امکان جدید گوگل برای افزایش امنیت حساب کاربران

سطح بندی مطلب: 

مقدماتی

گوگل همواره راه و روش های تازه ای برای جلوگیری از دسترسی هکرها به حساب کاربری افردا، طراحی، اجرا و در اختیار کاربران قرار می دهد. این بار نیز گوگل از روشی تحت عنوان Two-Step Verification یا «احراز هویت دو مرحله ای حساب کاربری» برای امنیت بیشتر استفاده کرده است. بدین ترتیب کاربرانی که امنیت بیشتری را برای حساب های گوگل (جیمیل، گوگل داکز، گوگل اپز و …) بخواهند، می توانند با فعال سازی این قابلیت به امنیت بیشتر برسند. در این مقاله به چگونگی فعالسازی و مزایای این روش پرداخته شده است.

 

• Two-Step Verification چیست؟

برای یک هکر، تنها چیزی که بین حساب کاربری شما و دسترسی وی به آن وجود دارد، رمزعبور است. در صورتی که هکر، رمزعبور شما را به دست آورد، اطلاعاتی مهم تر از رمزعبور که همان اطلاعات خصوصی، کاری و شخصی شما را شامل می شود نیز در دست خواهد داشت. در صورتی که رمزعبور مناسبی که شامل اعداد، حروف و کارکترهای تصادفی است، نداشته باشید، ممکن است یافتن آن را برای جناب هکر راحت تر کنید.

اما گوگل برای افزایش امنیت حساب کاربران و سخت تر کردن کار هکرها، Two-Step Verification را عرضه کرده است. این قابلیت به کاربر اجازه می دهد برای شناسایی و احراز هویت خود، علاوه بر رمز عبور، به یک کد ثانویه که به صورت یک بار مصرف و تصادفی ایجاد شده و از طرف گوگل برایش ارسال می شود نیز اتکا کند. بدین ترتیب این تنها رمز عبور نیست که برای دسترسی به حساب های گوگلی کاربر اکتفا می کند. علاوه بر آن این کدهای تصادفی نیز برای دسترسی لازم می شوند.

گوگل Two-Step Verification را اینگونه تعریف کرده است:

تطبیق دو مرحله ای روشی جدید برای احراز هویت کاربر است که طی آن دو فاکتور رمزعبور و کد یکبار مصرفی که برای کاربر ارسال می‌شود، روند تطبیق، شناسایی و ورود به حساب کاربری را کامل می کنند. این روش همانند روشی است که برخی بانک ها برای ورود مشتریان به پنل کاربری خود، از آن بهره می جویند.

همانطور که از تعریف گوگل مشخص است، این سیستم شامل دو فاکتور می باشد:

رمزعبور و کد یک بار مصرفی که گوگل از طریق تلفن همراه، برای کاربر ارسال می کند.

این کد به سه طریق می تواند در اختیار کاربر قرار گیرد. روش اول استفاده از نرم افزارهایی مخصوص است که گوگل به صورت اختصاصی برای گوشی های اندروید، آیفون و بلک بری تولید کرده. در صورتی که کاربر از این گوشی ها استفاده نمی کند، می تواند روش های دوم و سوم که شامل ارسال SMS و یا تماس صوتی از جانب گوگل می شود را برای دریافت کدرمز ثانویه، انتخاب کند. در روش سوم، می توان حتی از شماره تلفن ثابت نیز برای دریافت کدرمز، استفاده کرد.

 

• چگونگی فعال سازی احراز هویت دو مرحله ای

با توجه به توضیحات بالا اگر ترغیب به استفاده از این روش شده اید و در ایران زندگی می کنید، تنها راه استفاده، برخورداری از یکی از گوشی های مذکور یعنی اندروید، آیفون و یا بلک بری است. چرا که روش های دوم و سوم به دلیل تحریم و عدم امکان انتخاب ایران و وارد کردن شماره برای ارسال کد، عملاً دست نیافتنی هستند.

«برای استفاده از این قابلیت جدید، لازم است یکی از گوشی های اندروید، آیفون و یا بلک بری را داشته باشید تا با استفاده از نرم افزار مربوطه بتوانید مراحل کار را پیش ببرید.»

با توجه به پیش شرط بالا برای کاربرانی که داخل ایران زندگی می کنند، می توانید برای فعال سازی و استفاده از این قابلیت، در حساب گوگل خود لاگین کرده و به صفحه تنظیمات حساب کاربری به آدرس زیر، مراجعه نمایید:

https://www.google.com/accounts

توجه: کاربرانی که از Google Apps برای استفاده از امکانات گوگل بر روی دامنه خود استفاده می کنند، می توانند پس از ورود به حساب کاربری خود طبق روال معمول، تنظیمات مربوط به Two-Step Verification را انجام دهند. در صورتی که شما ادمین حساب مربوطه نیستید، با ادمین خود در این مورد مشورت کنید.

پس از ورود به حساب کاربری و دسترسی به صفحه اکانت، در سمت راست، بر روی Using 2-step verification کلیک کنید. همچنین می توانید از اینجا نسبت به ورود به صفحه شروع، اقدام کنید.

در مرحله بعدی، توضیحاتی در مورد این سرویس داده شده که می توانید پس از مطالعه آنها، کلید Set up 2-step verification را برای فعالسازی و اعمال تنظیمات، کلیک کنید.

حال می توانید به راحتی با انتخاب گوشی ای که استفاده می کنید و رفتن به مرحله بعد، نرم افزار مربوطه را دانلود کنید. برای مثال نرم افزار مربوط به اندروید اینجا و نرم افزار مربوط به آیفون، اینجا قرار گرفته است.

روند کار این نرم افزار به این شکل است که بارکدی که گوگل به شما تحویل می دهد را با گوشی خود اسکن می کنید و سپس نرم افزار مربوطه، کدهای رمز ثانویه را با توجه به بارکدی که اسکن کرده، تولید می کند. بدین ترتیب کافی است هر بار که می خواهید به حساب های گوگل خود دسترسی پیدا کنید، با استفاده از نرم افزار مذکور، کد رمز مربوطه را (بدون نیاز به اینترنت) دریافت و در حساب خود لاگین کنید.

پس از فعال سازی نرم افزار در گوشی خود، می توانید برای اطمینان بیشتر -در صورت گم شدن یا دزدیده شدن گوشی تان- یک شماره تلفن مطمئن که مربوط به خودتان است، وارد نمایید تا بتوانید در صورت لزوم، بدون اینکه گوشی خود را نیز داشته باشید، با دریافت کدرمز ثانویه از طریق شماره تلفن دوم، وارد حساب خود شوید. همچنین امکان یادداشت کردن یا پرینت گرفتن تعدادی کد یک بار مصرف نیز برای این منظور، امکانپذیر است. شما می توانید پس از پرینت گرفتن این کد ها، آن ها را در کیف جیبی یا هر محل امنی که سراغ دارید، قرار دهید.

نکته: در صورتی که بخواهید از روشهای SMS و تماس تلفنی برای استفاده از این امکان استفاده کنید، می توانید مراحل فعال سازی را با انتخاب گزینه other - Use another phone و  انجام دستورات و روند فعال سازی، انجام دهید. همانطور که توضیح داده شد، استفاده از این طریق برای کاربران داخل ایران ممکن نیست.
 

• استفاده از Two-Step Verification

روند لاگین در حساب گوگل، پس از فعال سازی این قابلیت، چیزی شبیه زیر است:

۱- شما یکی از صفحات لاگین گوگل را بازدید می کنید.
۲-مثل همیشه نام کاربری و رمزعبور خود را وارد می کنید.
۳-در این مرحله  کدثانویه از شما درخواست می شود، که باید آن را وارد کنید. مسلماً دسترسی به کدثانویه بستگی به نحوه فعالسازی شما دارد. در صورتی که از گوشی (اندروید، آیفون  یا بلک بری) خود استفاده کرده اید، با استفاده از نرم افزار مربوطه می توانید به کد دسترسی داشته باشید و در صورتی که  سایر روش ها را انتخاب کرده باشید، باز هم به کد خود دسترسی خواهید داشت.
۴-کد مربوطه را وارد می کنید و سپس می توانید وارد حساب خود شوید. توجه کنید که می توانید تیک مربوط به نگهداری جلسه لاگین برای ۳۰ روز را نیز تیک بزنید. تیک زدن این گزینه تنها در صورتی که از کامپیوتر شخصی خود استفاده می کنید و مطمئن هستید کسی به آن دسترسی ندارد، توصیه می شود.

این روند بسیار آسان است و با استفاده از آن امنیت بیشتری را نصیب خود و حساب کاربری تان می کنید.

ممکن است این سوال برای شما نیز ایجاد شده باشد که: «پس برای دسترسی به نرم افزارهایی همچون کلاینت ایمیل و …. چگونه باید در حساب خود لاگین کنم؟». حق با شما است. با توجه به اینکه گوگل تازه این قابلیت را اضافه کرده، سایت ها، کلاینت ها و همچنین ابزارها، هنوز امکان دریافت کدثانویه را ندارند. پس برای اینکه بتوانید از این نرم افزارها استفاده کنید، لازم است که برای هر کدامشان، رمزعبور تازه ای در نظر بگیرید. چگونگی انجام این کار در مطلب زیر توضیح داده شده است:

 

نحوه لاگین در کلاینت ها و سرویس ها برای دسترسی به حساب های
گوگلی که از Two-Step Verification استفاده می کنند

ref:www.negahbaan.com

 

------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

چگونه کامپیوتر دوستان خود را از راه دور عیب یابی کنیم؟

سطح بندی مطلب: 

متوسط 

اگر شما در جمع دوستان و خانواده متخصص کامپیوتراید، به این معنی است، که همیشه، کسی برای گرفتن پشتیبانی فنی و پرسیدن سوالهایش با شما تماس می گیرد. اگر نمی توانید شخصا سراغ کامپیوتر او بروید، راههایی هستند که به شما در عیب یابی و رفع مشکلات کامپیوتر از راه دور کمک می کند.

اگر بعد مسافت مانع اصلی شما است و اگر توانایی دیدن و معاینه کامپیوتر مورد نظر را ندارید، باید بدانید در آنچه که شما می توانید انجام دهید محدودیت هایی وجود دارد. صرفنظر از اینکه او یا شما ، بر نرم افزارهای remote desktop و کدهای خط فرمان تسلط داشته باشید یا خیر، باز می توانید کامپیوتر اش را راه بیاندازید. . در اینجا نحوه عیب یابی را به صورت گام به گام و به زبانی ساده آموزش خواهیم داد.

ابزار ها و محدودیتهای شما

ابزارهای ارتباطی اصلی
اول از همه: شما به یک شیوه ارتباطی نیاز دارید. در اغلب موارد سه روش مهم قابل استفاده می باشند: پیام رسان فوری (instanse Massaging)، تلفن و اسکایپ(Skype). پیام های فوری معمولا قابل اعتماد اند، اما اغلب ناکارآمد ترین روش هستند، چون مدت زمان مفید زیادی راباید منتظر پیام های شخص آن طرف خط و نوشتن جواب خود کنید. بهترین ایده چیست؟ با تلفن تماس بگیرید، پس از قرار دادن تلفن روی بلندگو و یا استفاده از هدفون، دستان شما آزاد است و می توانید برای کار با کامپیوتر از آن استفاده کنید.

داشتن یک سیستم سالم و سرپا که سیستم عاملی همانند سیستم عامل فرد نیازمند به کمک هم داشته باشد، حیاتی و واجب است. برخی افراد نیازمند راهنمایی مرحله به مرحله هستند و بسیاری از افراد، در طول راهنمایی پرسش هایی خواهند داشت. وقتی شما جلوی کامپیوترتان نشسته باشید، می توانید جای دقیق نرم افزاری را که دوست تان برای حل مشکل نیاز دارد به وی بگویید و استفاده از آن را هم با جزئیات به وی آموزش دهید. شما همچنین قادر خواهید بود به آنها بگویید که چه کار کنند و به کجا بروند. امیدوارم برای مشکل بعدی کامپیوتر آشنایان تان از این راهکار بتوانید بهره بگیرید.

به اشتراک گذاری صفحه به شکل تصویری
اسکایپ ترکیب مناسبی از به اشتراک گذاری صفحه نمایش و ارتباط صوتی را ارائه می کند. چندین برنامه به اشتراک گذاری صفحه نمایش وجود دارد، اما اکثر افراد با اسکایپ آشنا هستند، آن را نصب کرده اند، یا حداقل از آن چیزی می دانند. شما همچنین می توانید از ابزار remote desktop یا VNC برای عیب یابی کامپیوتر دوستان خود استفاده کنید. توجه کنید که کاربران معمولا در دانلود و نصب برنامه هایی که تا کنون کار نکرده اند محتاط اند.

اگر شخصی که در حال کمک به او هستید، حساب کاربری در اسکایپ دارد، عالی است. اما اگر آنها جدیدترین نسخه اسکایپ (4.2) را نداشته باشند، به آنها در دانلود برنامه کمک کنید و سپس نام کاربری اسکایپ خود را به وی اعلام کنید. هنگامی که هر دو با اسکایپ به هم وصل شدید، در پنجره گفتگو (Message Box) بر روی گزینه "Share" کلیک کنید ، و به دوست خود هم بگویید بر روی"Share Your Screen کلیک کند.

 

اکنون شما دقیقا همان چیزی که آنها در حال انجامش هستند و اتفاق می افتد را می بینید و می توانید آنها را از مشکل کامپیوتر شان آگاه کنید. البته اسکایپ نیاز استفاده از تلفن را کاملا از بین نمی برد. به خصوص اگر راه حل شما نیاز داشته باشد در برخی از مواقع کامپیوتر را ریستارت کنند.
اگر طرف مقابل اتصال اینترنت کم سرعتی دارد، و یا راه اندازی اسکایپ به مشکلات آن نمی ارزد، فرد نیازمند در آن سوی خط می تواند با عکس گرفتن از صفحه نمایش(print screen) از مراحلی که برایشان قابل فهم نیست و یا برای نشان دادن تفاوت بین آنچه شما می گویید و آنچه آنها روی صفحه مشاهد می کنند کار را پیش ببرد. خوشبختانه ،print screen به آسانی زدن یک کلید مخصوص این کار در اکثر صفحه کلیدها و بازیابی عکس در نرم افزار پیش فرض ویرایش تصویر ویندوز یعنی Paint است. با زدن Control-V روی صفحه کلید در برنامه paint و ذخیره تصاویر به عنوان فایل های JPEG می تواند شما را از آنچه در سیستم اش اتفاق می افتد، مطلع کند. زمانی که دوستان شما از صفحه مشکل دارشان عکس برداشتند، می توانند آن را از طریق پیام رسانی فوری، ایمیل، خدمات به اشتراک گذاری فایل و یا Dropbox برای شما ارسال کنند.

به یاد داشته باشید ، شما هنوز هم قادر به لمس کامپیوتر مورد نظر، در محلش نیستید. بنابراین شما قادر نخواهید بود از تجربیات خود برای عیب یابی خاص آن کامپیوتر به شکل کامل استفاده نمایید و ببینید دقیقا چه چیزی اتفاق می افتد. شما باید عیب یابی بسیار پیشرفته و همین طور رفع مشکلات اساسی سیستم عامل را فراموش کنید. این امکان وجود دارد تا تلاش هایی برای رفع چنین مشکلاتی کنید، اما این ریسک وجود دارد که شخص در آن طرف خط توضیحات شما را سرهم بندی کند و نتیجه مطلوب بدست نیاید و حتی وضعیت کامپیوتر بدتر از قبل شود. شاید روی سیستم خود بتوانید یک برنامه را با روش خود یا استفاده از نرم افزار ویژه ای پاک کرده و مشکلی را برطرف کنید، اما این بدین معنا نیست که روی کامپیوتر طرف مقابل هم با توجه به شرایط خاصی که دارد می توان دقیقا از همین روش یا نرم افزار استفاده نمود. این خطر وجود دارد که در بقیه برنامه های کاربردی شخص هم اخلال ایجاد شده و حتی قادر به باز نمودن آن هم نباشد.

اگر شما به مدت 2 یا 3 ساعت پای تلفن نشسته و مشغول برطرف کردن مشکل هستید و هنوز هم شناسایی مشکل و یا استفاده از راه حل رفع آن عملی نشده، این احتمال وجود دارد که مشکل آن کامپیوتر عمیق تر از سطح فعلی دانش کامپیوتر شما و دوست تان باشد. دراین شرایط نیاز به عیب یابی و رفع مشکل در محل و توسط متخصص است. بنابراین از اینکه پرچم سفید را به نشانه تسلیم بالا ببرید نگران نباشید، چون گاهی اوقات احتمالا بهترین راه حل همین است.

مطالب بالا یک راهنمایی عمومی برای آشنایی شما با شیوه پشتیبانی فنی از راه دور بود. اما بیایید به دو نمونه متداول از حالت های عیب یابی از راه دور بپردازیم و ببینیم که چکار باید کرد.

سناریوی اول : کامپیوتر من کند است
شایع ترین شکایت و مشکلی که من از خانواده و دوستان می شنوم، این است که کامپیوتر آنها کند است. البته این جمله ای است که اصلا دوست ندارم بشنوم. زیرا این جمله اطلاعات خاصی در مورد مشکل به من نمی دهد. در این مورد خاص ، باید با پرسش هایی که از طرف مقابل می پرسید به جزئیات مورد نظر برای رفع مشکل دست یابید. بنابراین ، هنگامی که با فردی که دچار مشکل شده صحبت میکنید، مهم است که مشخص کنید دقیقا چه چیز کامپیوتراش کند است. احتمال دارد که برای رفع این مشکل راه حل آسانی وجود داشته باشد.

چند سوال خوب در این مورد عبارتند از:
هنگامی که شما کامپیوتر خود را راه اندازی می کنید، بالا آمدن سیستم عامل یا باز کردن هر برنامه مدت زمان زیادی می برد؟
آیا این اتفاق فقط زمانی می افتد که شما برنامه خاصی را باز می کنید؟
آیا فقط گشت و گذار در اینترنت کند است و بقیه موارد خوب اجرا می شوند؟
به طور معمول پس از بوت شدن کامپیوتر، چه تعداد برنامه اجرا می کنید و آن ها چیستند؟

در زیر نحوه رفع مشکل با جواب های متدوال کاربران به سوالات بالا آورده شده:

جواب: بوت شدن کامپیوتر کند است
اگر راه اندازی کند است ، شما باید به آنها برنامه ای برای حذف نرم افزار ها از لیست startup را معرفی کنید. یکی از برنامه های مناسب برای این منظور CCleaner است. این نرم افزار نه تنها ویژگی مورد نظر ما را دارد، بلکه دارای چند ابزار مفید برای از بین بردن فایل های اضافی بر روی هارد دیسک نیز هست. می توانید به شیوه گام به گام از لحظه باز کردن برنامه شخص را راهنمایی کنید. او را به Startup Tool که در تب Tools در Startup option است، هدایت کنید. کمک های تصویری ، مانند اسکرین شات گرفتن و به اشتراک گذاری صفحه نمایش توسط شما ، باعث افزایش سرعت راهنمایی شده و به روشن شدن مشکلات ناشناخته کمک می کند. بسته به اینکه سطح آشنایی دوستان شما با تکنولوژی به چه میزان است ، ممکن است نیاز به توضیح مراحل با زبان قابل فهم برای هر کدام به صورت جداگانه باشید.

 

در این صفحه ، شما باید به روز رسانها(updaters)، نوار ابزارها و اساسا هر کدام از برنامه های غیر ضروری که هنگام بالا آمدن سیستم در حافظه اجرا می شوند و به راه اندازی ویندوز لطمه وارد می کنند را غیرفعال کنید.

برای اطلاعات بیشتر می توانید این مطلب نگهبان را بخوانید:

چگونه ردپاها را با CCleaner پاک کنیم

جواب: گشت و گذار در اینترنت کند است 
اگر وبگردی در اینترنت کند به نظر می رسد، از آنها بپرسید که چه تعداد پنجره و تب باز کرده اند. اگر پاسخ آنها عددی بالاتر از 20 است، پیشنهاد کنید وبگردی را با تب های کمتری ادامه دهند و برخی از صفحات غیرضروری را ببندند. حتی بهتر است اگر هنوز از مرورگر اینترنت اکسپلورر 6 و یا برخی مرورگرهای قدیمی استفاده می کنند، آنها را برای نصب و استفاده از مرورگرهای جدید مانند فایرفاکس و یا گوگل کروم راهنمایی کنید تا به وبگردی شان سرعت ببخشید. 

چیز دیگری که باید مد نظر داشت این است که ارتباط اینترنت آنها نیز ممکن است واقعا کم سرعت باشد. موضوعی که شما کمکی به افزایش سرعت آن نمی توانید کنید. گذشته از پیشنهاد برای ارتقاء سرویس اینترنت و یا خرید مودم بهتر، کمک چندانی نمی توانید انجام دهید، که این هم باز بسته به اطلاعات و تجربیات در این زمینه دارد.

جواب : تعدادبسیار زیادی برنامه را همزمان اجرا می کنم
خوب ، بعضی از کامپیوترها می توانند همزمان ویندوز مدیا سنتر، دریم ویور، فتوشاپ، وین امپ، اسکایپ، یاهو مسنجر، ایمیل، مرورگر وب با 37 تب باز، و برنامه ویرایش فایل ویدئویی آدوب پریمیر را به راحتی اجرا کنند. اما تعداد زیادی هم نمی توانند اینگونه کار کنند! اگر دوست شما تعدادی از برنامه های سنگین را روی کامپیوتری با پردازنده قدیمی اجرا می کند، به وی توصیه کنید که برخی از آنها را متوقف کند. در ضمن به وی توضیح دهید که چگونه به شکل کامل آنها را ببندد. به ویژه برنامه هایی را که دوست دارند خود را در نوار سیستم(system tray) مخفی کنند. در غیر این صورت ، مشکل از محدودیت های سخت افزاری است که از طریق تلفن نمی توان آن را رفع کرد و نیاز به تعمیر یا تعویض قطعه است. 

سناریوی دوم : فکر می کنم کامپیوترم دچار ویروس شده است!

اگر شخص آن طرف خط ادعا می کند کامپیوترش ویروسی شده، از او بخواهید دقیق تر توضیح دهد. آیا مشکل فقط از باز شدن بی مورد پنجره (pop-up)یک برنامه یا کند شدن اجرای کامپیوتر است؟ یا شواهدی از پیشرفت ویروس مشاهده کرده؟ حتی باز شدن و بسته شدن یک pop-ups برای مدت کوتاه هم در صورتی که شخص نداند علت چه بوده او رابه شک می اندازد که شاید کامپیوترش ویروسی شده باشد. برخی از این پنجره ها، به خصوص در کامپیوترهایی که هنگام خرید ویندوز روی آنها نصب شده، از کاربران در مورد به روز رسانی نرم افزارها سوال می کنند. یا آنها را مطلع می کنند که مدت زمان آزمایشی یک نرم افزار تمام شده است. راهنمایی با تصویر، در اینجا به طور خاص، بسیار مفید است. (اگر مشکل یک pop-up ساده است ، شما باید به آنها بگویید جای نگرانی نیست و توضیح دهید که مشکل از کجا است و چرا چنین پنجره ای ظاهر می شود.) اما اگر پنجره pop-up نبود چه؟

جواب : واقعا کامپیوتر ویروسی شده است؟
برای چک کردن این که کامپیوتر واقعا ویروسی شده، از اعضای خانواده یا دوست خود بخواهید یک برنامه آنتی ویروس برای جستجوی ویروس را بر روی سیستم خود اجرا کرده و یا به آنها کمک کنید تا برنامه آنتی ویروسی همچون Avast یا Microsoft Security Essentials را نصب کنند. بدیهی است، اگر برنامه ویروسی را تشخیص دهد، به شما هشدار داده و برای تعمیر مشکل تلاش می کند. گاهی اوقات راه اندازی مجدد سیستم لازم است، تا برنامه آنتی ویروس بتواند ویروس را از پروسه های سیستم حذف کند. بنابراین ارتباط شما و دوست تان ممکن است برای مدت کوتاهی قطع شود.
در صورتی که برنامه آنتی ویروس قادر به حذف ویروس نیست، سعی کنید دوستان یا خانواده خود را به بوت کردن سیستم در حالت ایمن(Safe Mode) و اجرای برنامه آنتی ویروس در آن حالت راهنمایی کنید.

ref:www.negahbaan.com

 

-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

چند ترفند ویژه برای حفظ امنیت اطلاعات در ابزارهای سیّار

سطح بندی مطلب: 

مقدماتی

امروزه با وجود اینترنت پرسرعت و بی سیم و تولید انواع لپ تاپ و تلفن‌های همراه هوشمند، دیگر گستره توزیع اطلاعات محدود به کامپیوترهای رومیزی و کابل های تلفن و اینترنت و سرورها نیست. همه فضای اطراف ما را امواج اینترنت بی سیم و مخابرات فرا گرفته است و به قول زبل خان فقط کافی است دستت را دراز کنی تا مجموعه جالب و گاهی اوقات ارزشمندی از اطلاعات کاری و شغلی افراد مختلف را از این میان شکار کنی.

در اینجا۱۰ مشکل رایج استفاده از اطلاعات بی سیم را برای امتحان ضریب امنیتی شما مطرح می کنیم، سپس برای هرکدام ترفندهایی ارائه می دهیم تا از امنیت اطلاعات سیارتان اطمینان حاصل کنید. من تا به حال هیچوقت کارت اعتباری‌ام را جایی نگذاشته‌ام که دیگران به راحتی آنرا بردارند. پس چرا باید اطلاعاتم را بدون محافظ بگذارم؟

متأسفانه خیلی از مردم وقتی از ابزارهای سیارشان استفاده می‌کنند، اهمیتی برای امنیت اطلاعات‌شان قایل نیستند. افزایش تعداد کاربران ابزارهای قابل حمل توجه هکرها را جلب کرده است، تا با استفاده از روش‌های متنوعی که در چنته دارند برای دستیابی به داده ها و اطلاعات شخصی شما تلاش کنند.

ما همه باید هوشیار باشیم و برای محافظت از اطلاعات سیّارمان اقداماتی انجام دهیم. حال ببینیم وقتی در سفر هستید در موقعیت های رایجی که با آن مواجه می‌شوید، چطور باید امنیت اطلاعات تان را حفظ کنید.

۱- در هتلی که هم Wi-Fi دارد و هم اِترنت (اتصال به شبکه از طریق کابل)، کدام یک را باید انتخاب کنم؟
از آنجا که اترنت ارتباط را از طریق سیم برقرار می‌کند، بطور طبیعی امنیت بیشتری نسبت به Wi-Fi دارد. داده‌ها از لپ‌تاپ شما با کابل اترنت به سویچی منتقل می‌شوند که در یکی از اتاق‌های هتل قرار دارد. بعد از آنجا با یک کابل تا ISP (شرکت سرویس دهنده اینترنت) می‌روند. یک هکر برای اینکه امکان دسترسی به اطلاعات شما را بیابد، باید مستقیماً به سیستم اترنت وصل شود. یعنی باید دسترسی حضوری به امکانات سخت افزاری سیستم اترنت هتل داشته باشد. اگر هکری مجهز به رادار اترنت باشد، ممکن است از اتاق دیگری در هتل شما، بتواند ترافیک اطلاعات شما را زیرنظر بگیرد. که البته میزان موفقیت وی به تنظیمات سیستم بستگی دارد.

با ارتباط Wi-Fi، داده‌ها بدون رمزگذاری در هوا و بین ابزار کاری سیّار شما و access point نزدیک اتاق شما در جریان هستند.در این حالت برای هکرها ردیابی کردن اطلاعات شما حتی از پارکینگ هتل هم کار راحتی است.اگر فکری به حال امنیت ارتباط بی سیم تان نکرده باشید، این اصلاً وضعیت خوبی نیست. اما اگر به اندازه کافی به امنیت شبکه مورد استفاده تان توجه و رسیدگی کرده باشید، دراین صورت Wi-Fi خیلی هم امن است.
در ضمن تقریباً همیشه اترنت سرعت اجرای بیشتری دارد، بیشتر به خاطر اینکه خیلی از Wi-Fi های عمومی پوشش سیگنال ضعیفی دارند و همه فضای هتل را به خوبی پوشش نمی دهند. در عوض ارتباط بدون سیم به شما امکان می‌دهد که در جاهای مختلف هتل به راحتی از اینترنت استفاده کنید و کارتان فقط وابسته به اتاق تان و کابل اترنت آن نباشد.

۲- اگر من برای ارتباط از یک شبکه Wi-Fi محلی عمومی استفاده کنم، چطور می‌توانم مطمئن باشم که اطلاعاتم امن خواهد ماند؟
این جایی است که باید از امکانات تکنولوژی استفاده کنید تا اطلاعات سیّارتان حفظ شوند. خیلی مراقب باشید، چرا که داده‌هایی که در شبکه Wi-Fi عمومی ارسال می‌شوند معمولاً بطور کلی ناامن هستند، مگر اینکه شما اقدامات امنیتی موثری را بکار برده باشید. شبکه‌های عمومی معمولاً از امکان رمزگذاری اطلاعات بین ابزار پرتابل شما و اکسس پوینتی که با آن در ارتباط هستید را فراهم نمی آورند. در نتیجه این وظیفه شما است که هنگام اتصال به اینترنت یکی از انوع رمزگذاری دو‌طرفه را بین لپ‌تاپ و سروری که با آن وصل می‌شوید، برقرار کنید.

مطمئن شوید که صفحه ورود ایمیل و انتقال اطلاعات ایمیل‌تان از رمزگذاری SSL استفاده می‌کند. وگرنه، هکرها همان موقع که دارند توی امواج پرسه می‌زنند، می‌توانند ایمیل های شما را بخوانند. برای این کار از بخش پشتیبانی سازمان تان یا شرکت نرم افزاری تان کمک بخواهید.

اس اس ال چیست و چرا توجه به آن بسیار مهم است؟

وقتی از کارت اعتباری تان در اینترنت استفاده می‌کنید، فقط از وب سایت‌های دارای سیستم رمزگذاری SSL استفاده کنید. بیشتر سایت‌ها SSL را پشتیبانی می‌کنند، اما همه شان نه. بدون یک سایت امن، شما شماره‌ کارت های اعتباری تان را برای هکرهای بالقوه منطقه خیرات می‌کنید. اگر یک آیکون کوچک که شبیه قفل است در نوار وضعیت مرورگرتان ظاهر شد، می‌فهمید که در حال استفاده از یک سایت امن هستید.

وقتی به سرور شرکت‌ تان وصل می‌شوید، از نرم‌افزار VPN روی ابزار پرتابل تان استفاده کنید. VPN به سرور متصل می‌شود و همه چیز را رمزگذاری می‌کند. در نتیجه هکرهایی که داده‌های شما را توی هوا می‌قاپند چیز قابل فهمی دستگیرشان نمی‌شود.

۳- اگر بخواهم در مکانی عمومی با کابل به اینترنت وصل شوم، چطور مطمئن باشم که امنیت اطلاعاتم حفظ خواهد شد؟
جواب این سوال در اصل مثل ایجاد امنیت در اتصال Wi-Fi است. (سوال 2 را ببینید) اگرچه آنقدر خطرناک نیست، چرا که اطلاعات شما از طریق یک کابل جابجا می‌شود و دسترسی به آن برای هکرها ساده نیست. با وجود این، وقتی دارید خرید اینترنتی انجام می‌دهید یا اطلاعات شخصی را آنلاین وارد می‌کنید، اطمینان یابید که وب سایت های مورد استفاده امن هستند و برای برنامه‌ها و سایت‌های اداری و مهم تان از VPN استفاده کنید.

۴- اگر من لپ‌تاپ محل کارم را به خانه بیاورم و به شبکه خانگی‌ام وصل کنم، چطور می‌توانم اطمینان داشته باشم که اطلاعات من امن می ماند؟
با شبکه خانگی تان (چه اترنت باشد و چه Wi-Fi) مثل یک شبکه عمومی رفتار کنید. (سوال 2) به ISP تان اعتماد نکنید.
در شبکه Wi-Fi خانگی، لازم است که شما رمزگذاری امنی بین ابزار سیّار و روتر یا اکسس پوینت تان هم برقرار کنید. در صورت امکان، سیستم رمزگذاریWPA( دسترسی حفاظت شده Wi-Fi) را فعال کنید، که کلیدهای رمزگذاری برای هر دستگاه موبایلی را به صورت خودکار و دوره‌ای به روز می‌کند. سرویس WEP به اندازه WPA امنیت ندارد، اما بهتر از هیچی است.
در ضمن، نام کاربری و رمز عبور صفحه مدیریت روترِ Wi-Fi را هم عوض کنید. زیرا هکرها با دانستن رمز پیش‌فرض روتر یا مودم بی سیم تان می‌توانند وارد صفحه مدیریت آن شده و دسترسی های لازم را برای خودشان ایجاد کنند. همچنین می‌توانید SSID (نشان‌دهنده‌ی سرویس)روتر یا مودم تان را غیرفعال کنید. این کار باعث می‌شود همسایه ها نتوانند شبکه شما را پیدا کرده و از آن استفاده کنند.

۵- وقتی در سفر هستم، چطور از چشمها و گوش‌های فضول در امان باشم؟
در یک مکان عمومی، حتی محافظت سفت و سخت از انتقال اطلاعات نیز نمی‌تواند جلوی کسی را بگیرد که دارد از بالای شانه تان خیلی راحت به صفحه نمایش شما نگاه می کند یا وقتی نام کاربری و رمز عبور را وارد می‌کند به صفحه کلیدتان خیره شده است. من خیلی از به اصطلاح «متخصصان امنیتی» را دیده‌ام که با صفحه‌نمایش‌های بزرگ و با کیفیت لپ‌تاپ‌شان، اطلاعات مهمی را در یک مکان عمومی شلوغ در معرض دید قرار داده‌اند. این مشکل بیشتر به لپ‌تاپ‌ها مربوط می‌شود، چرا که دیدن آنها آسان‌تر است، اما حتی وقتی دارید از ابزارهای سیّار کوچک‌تر هم استفاده می‌کنید، مراقب افراد کنار دست‌تان باشید.

در اماکن عمومی و جلوی چشم مردم با لپ‌تاپ‌تان روی مدارک حساس کار نکنید. در ضمن می‌توانید شدت نورِ صفحه را تا حد ممکن پایین بیاورید، کاری که باعث می‌شود دیگران به سختی صفحه شما را ببینند. اینطوری باتری هم بیشتر عمر می‌کند.

وقتی با استفاده از ارتباط صوتی بی سیم و یا تلفن همراه صحبت می‌کنید، صدایتان را پایین بیاورید. من دلیلش را نمی‌دانم، اما خیلی از افراد با موبایل بلند بلند صحبت می‌کنند، به طوری که صدای شان حتی از ۱۵متری به راحتی قابل شنیدن است. در صورت امکان، به جای این که اطلاعات مهم را در مکالمات تلفنی رد و بدل کنید، آن‌ها را با ایمیل بفرستید. مطمئن باشید این روش هم امن تر و هم ارزان‌تر خواهد بود. البته اگر ایمیل تان امن هست!

۶- چطور می‌توانم مطمئن باشم که موبایل یا PDA من امنیت دارد؟
دستگاه‌های بی‌سیم امکانات رمزگذاری و تعیین اعتبار خوبی ارائه می‌دهند، اما این مهم است که بدانید سرویس‌دهنده مخابراتی شما داده‌هایتان را کجا ذخیره می‌کند. شرکتی مانند بلک بری در سرویس های اقتصادی خود، اطلاعاتی از قبیل ایمیل‌ها، شماره تماس‌ها و عکس‌ها را بر ر،ی سرورهای امن اش ذخیره می‌کند و می‌توانید مطمئن باشید که امنیتی در حد بخش آی تی شرکت تان برای شما فراهم می آورد.

اما در مورد سرویس‌های ایمیل شخصی، نامه ها و فهرست تماس‌های شما احتمالاً روی یک سِرور مرکزی در ساختمان سرویس‌دهنده شما ذخیره می‌شود. نمی‌توانید روی سرویس‌دهنده حساب کنید که از داده‌های شما بر روی سِرور محافظت کند. در این صورت، می‌توانید از تنظیمات خودکار استفاده کنید، تنظیماتی که باعث می‌شود که مثلا ایمیل‌های شما بعد از یک مدت خاص پاک شوند.
رمزهای عبورتان را به صورت دوره‌ای تغییر دهید و آنها را متفاوت از یکدیگر انتخاب کنید. می‌دانم کار سختی است اما یک هکر باهوش ممکن است نام کاربری و رمز عبور شما در یک سایت کم اهمیت مثل یک باشگاه مجازی را ببیند و همان را برای ورود به حساب بانکی‌تان امتحان کند. آماده چنین ریسکی هستید!؟

۷- اگر ابزار سیّارم (مثل لپ تاپ یا موبایل) گُم شد یا کسی آن را دزدید، چطور از اطلاعات ام محافظت کنم؟
اینجا دیگر رمز کار، پیشگیری است. با ابزارهای موبایل‌تان مثل کیف پولتان رفتار کنید، همیشه پیش چشم تان باشد و ترجیحاً توی دستتان.

برای کم کردن مشکلاتی که در صورت دزدیده شدن این ابزار اتفاق می‌افتد، آن را با رمز عبور قفل کنید. اطلاعات مهم از جمله نام کاربری و رمز عبور، شماره تأمین اجتماعی و شماره حساب بانکی را در ابزار پرتابل ذخیره نکنید. در سیستم‌های شرکتی، بخش مدیریت دستگاه را طوری تنظیم کنید که مدیر سیستم بتواند در صورت دزدیده شدن، از راه دور اطلاعات را از آن پاک کند. در ضمن، مطمئن شوید که یک نسخه پشتیبان از اطلاعات تان روی کامپیوتر یا سِرورتان ذخیره شده است.

۸- وقتی از اتصال بی‌سیم استفاده نمی کنم، چطور می‌توانم مطمئن باشم که ابزار موبایل من امن است؟
افراد زیادی از این موضوع اطلاع ندارند، اما حتی وقتی شما از شبکه بی‌سیم استفاده نمی‌کنید، ابزار های موبایل شما در معرض حمله قرار دارند. این مشکل مخصوصاً با Wi-Fi و بلوتوث پیش می‌آید. برای مثال، یک کارت Wi-Fi فعال روی لپ‌تاپ شما ممکن است به اکسس پوینتی نزدیک محل اِسکان تان متصل شده باشد. هکری که به همان اکسس پوینت وصل شده باشد، می‌تواند از امکانات شبکه برای پیدا کردن اطلاعات روی لپ‌تاپ شما استفاده کند.

بهترین راه جلوگیری این است که کارت Wi-Fi را غیرفعال کنید؛ به این ترتیب غیرممکن است که هکر بتواند وارد شود. در ویندوز XP این کار را می‌توانید با راست کلیک کردن بر روی آیکون شبکه بی‌سیم در سمت راست و پایین دسک تاپ و انتخاب گزینه غیرفعال (Disable) از منویی که ظاهر می‌شود، انجام دهید. وقتی دستگاه گیرنده بی‌سیم در ابزار موبایل خاموش باشد، نه تنها دستگاه امنیت بیشتری دارد، بلکه باتری کمتری هم مصرف می‌کند.

اگر غیرفعال کردن Wi-Fi امکان نداشت، پس مطمئن شوید که فایل یا پوشه های وسایل تان به اشتراک گذاشته نشده باشند. بهتر است به جای کنترل موردی فایل‌ها و پوشه ها در محیط های پرخطر از روش زیر استفاده کنید:
اشتراک فایل‌ها و پرینتر را غیرفعال کنید
اشتراک فایل و پرینتر قابلیتی است که بقیه کامپیوترهای روی شبکه را قادر می‌سازد که به منابع روی کامپیوتر شما دسترسی پیدا کنند. وقتی در مکانی شلوغ از لپ‌تاپ تان استفاده می‌کنید، بهتر است که قسمت اشتراک فایل و پرینتر را غیرفعال کنید، چرا که اگر فعال باشد کامپیوتر شما در مقابل هکرها آسیب‌پذیر می‌شود. باوجود این، یادتان باشد که وقتی دوباره به دفتر کار و یا محیط امن برگشتید، این گزینه را فعال کنید.

در ویندوز ویستا:
۱- روی منوی Start کلیک کنید و وارد Control Panel شوید.
۲- روی گزینه Network and Internet کلیک کنید، بعد روی Network and Sharing Center.
۳- در زیر گزینه Sharing & Discovery روی فِلِش کنار File Sharing کلیک کنید و آنرا خاموش کنید. سپس روی دکمه Apply کلیک کنید.
۴- بر روی فلش کنار Printer Sharing هم کلیک کرده، گزینه Turn off printer sharing را کلیک کرده و روی Apply کلیک کنید.

در ویندوز XP
۱- وارد منوی Start شوید و روی Control Panel کلیک کنید.
۲- آیکون Security Center را کلیک کرده و بعد روی Firewall ویندوز کلیک نمایید.
۳- روی زبانه Exceptions (موارد استثنا) کلیک کنید، زیر قسمت Program & Services علامت تیک را از قسمت File and Printer Sharing بردارید.
همچنین می‌توانید از یک فایروال شخصی هم مثل نورتون یا ZoneAlarm استفاده کنید، تا جلوی هکرها را بگیرید.

مرجع:www.negahbaan.com

------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------